Tachtig – Deventer – Hoogkarspel – Oud-Hoorn – Hoevinudie?

Tachtig – Deventer – Hoogkarspel – Oud-Hoorn – Hoevinudie?

Tachtig
Afgelopen donderdag was het zover: ik werd tachtig. ’s Morgens had ik mijn handen vol aan het verwerken van de schriftelijke, telefonische en computergestuurde gelukwensen, ’s middags trokken we ons ‘in besloten kring’ terug in La Mère Anne in Oudendijk -ter herinnering aan moeder Annie en vader Tinus in Onderdijk- voor een feestelijk diner met toebehoren. Daarbij ging het dus niet alleen om smakelijk eten en drinken maar vooral om de ontmoeting en de herinneringen met de nodige nostalgie: liedjes, woordjes, symbolische attenties -zoals mijn moeders vulpen, met zorg bewaard door mijn broer Hannes-, een levensfilm waarin ik op mijn vader leek en -niet te vergeten- de nieuwgekochte feestjaponnen van mijn (schoon)zussen. Zelfs mijn minpunten -al of niet fictief- durfde men aan de orde te stellen. We waren het er allen overeens: ik heb heel veel mazzel gahad in mijn leven. Moge het zo blijven!

Deventer
Eergisteren was het jaarlijkse uitje van een van mijn gespreksgroepen. Naar Deventer met de trein vanwege Geert Gro(o)te. Het was een stralende dag: volop lente. Veel gezien, gehoord, geroken, geproefd en gevoeld: alle zintuigen volop bevredigd. Het kleine, maar fijne Geert Grote-museum over de Deventer-bakermat van de zusters en broeders van het Geme(e)n(schappelijk)e Leven met de sfeervolle middeleeuwse onderruimte raad ik u allen aan. Want ook de daar vertoonde film en de gesproken inleiding geven je een geestelijke ‘kick’. Van Dale omschrijft dit laatste woord als ‘aangename emotie ten gevolge van een bepaalde ervaring’. Klopt! Zeker als je ‘bepaalde’ invult met ‘geestelijke’.

Hoogkarspel
Jongstleden zondag mocht ik samen met de plaatselijke pastor(e)s voorgaan bij de eerste communie-viering in Hoogkarspel. Volle kerk rondom prachtioge kinderen. Al kalft er veel kerkelijks af, bij zo’n gelegenheid voel je dat er onder alle gevarieerde drukte van het tegenwootdige dorpsleven in  zo’n Westfriese woonplaats iets schuilt van een onderling meeleven met elkaar in lief en leed. En bij zo’n gelegenheid komt dat naar boven. In dit geval feestelijk, in een ander geval droevig, zoals onlangs bij de uitvaart van pastor Co Kuin.

Oud-Hoorn
Gisteravond was ik in de Hoornse Oosterkerk bij de jaarvergadering van Oud-Hoorn. Na een terugblik op het honderdjarig jubileum en de behandeling van de agendapunten kregen we een boeiend verslag met veel beelden van de schilderijenroof onlangs uit het Westfries Museum en de terugvinding en restauratie van vorig jaar. De schilderijen waren ernstig beschadigd maar zijn nu prachtig gerestaureerd.

Hoevinudie?
Op straat gehoord: Vreemd is leuk, vreemdeling ook.