Oudnederlands?
Ik weet niet of u wel eens in mijn ‘Scripties’ neust die ik op deze site heb geplaatst. Van de week kreeg ik een zeer welkome reactie van een taalkundige, Paul Claes van de universiteit van Leuven, op wat ik daar heb gepubliceerd over het zogenaamde oudste Nederlandse zinnetje ‘Hebban olla uogala’ (enz.). Hij complimenteerde me met deze scriptie omdat daarin meer duidelijkheid wordt geschapen over het kloosterlijke milieu waarin het beroemde zinnetje werd geschreven. Ik ben blij dat ik deze mail ontving, want hij vond mijn studie een waardevolle bijdrage aan de discussie die erover gaande is. Positieve kritiek doet een mens altijd goed!
Mussen
Toen ik afgelopen weekend weer eens in Rotterdam was en met mijn zus koffie en gebak genoot op een terras in de Hooghstraat, bleek het gebak zo overvloedig dat we een gedeelte ervan opzij schoven voor de vogeltjes. Al gauw kwam er één en kort daarop twee mussen bij ons snoepen zonder enige terughoudendheid. En aangetrokken door hun getjilp en hun witte slagroombekjes volgde al spoedig een hele serie (jonge?) musjes die wat omzichtiger waren en a. h. w. op hun beurt wachtten. Veel langskomende mensen bleven op gepaste afstand staan en instemmend kijken en die lachten ons (en de vogeltjes) toe. Ja, van vredelievende mussen kun je beleefdheid leren en genieten van iets lekkers zonder ruzie.
Peettante
Vandaag zou mijn peettante 106 jaar zijn geworden. Ze was van 1914. Gelukkig heeft ze de eerste wereldoorlog dus niet bewust meegemaakt maar -erg genoeg- wel twee zusjes verloren aan de Spaanse griep. De tweede wereldoorlog was in haar leven dubbel ellendig omdat ze kort ervoor haar verloofde met wie ze op trouwen stond, aan een mislukte blindedarmoperatie verloor. Gelukkig vond ze een tweede leven als kraamverzorgster op Texel waar ze door de bevolking op handen werd gedragen. Ze was een mens van de vorige eeuw (net als mijn ouders). Heel anders dan wij nu?
Kapjes
Toen ik naar Rotterdam reisde, heb ik in de trein en in de metro het kapjesgedrag van mijn medereizig(st)ers geobserveerd. Zelf droeg ik er ook een, maar je ogen zijn er niet minder om. Het viel me op dat in de coupés iedereen gekapt was maar op het station enkelen het meteen bij het uitstappen al afdeden. In de open lucht waren de meesten kapjeloos. Wel op 1.50 meter afstand. Al met al vond ik mijn reisgenoten best gehoorzaam aan de voorschriften.
Hoevinudie?
De dichter Hooft nodigde in deze periode van het jaar altijd Maria Tesselschade (inmiddels in Alkmaar aangeland) uit voor een kersenmaaltje. Ik volg hem na: mijn kersenboompje bracht dit jaar voor het eerst aardig wat op. Intussen zijn ook mijn bessenboompjes aan geplukt worden toe. Dus als u Tesselschade heet….
