Natuurijs
Gelukkig is er in ons land -tot nu toe- in elk geval dit jaar één dag geschaatst op natuurijs. Buitenijs moet je het eigenlijk noemen want soms komen er toch nog machines aan te pas. Binnenijs is heel wat anders, al heb ik erg genoten van de verrichtingen in Thialf: de sfeer daar is ook een geweldige opkikker, zo bleek op de televisie. Maar wat een verschil met de ijspret en winterprestaties van vroeger: Veel sneeuw en daaronder haast niet terug te vinden huizen, met de auto over het bevroren IJsselmeer naar Friesland, onderkoelde mensen in de verkeersfiles op de wegen, kinderen achter een stoeltje op het ijs met vallen en opstaan, zwierende verliefden op de korte baan met krulschaatsen of doorlopers, oudere vrouwen met bontjassen en mannen met bivakmutsen in plaats van petten. Mijn vader leerde ons schaatsen onderbinden in huis: we hadden voor en achter ons huis een bevroren toegangssloot tot de Grote Vliet. Jeugdherinneringen? Wat staat ons te wachten?
Bidweek
Honderd jaar geleden werd in Amerika -waar anders?- de Internationale Bidweek voor de eenheid van de christenen bedacht. We zouden daar tegenwoordig een andere titel aan kunnen geven: het gaat niet alleen om bidden maar ook om denken, bespreken, bijeenkomen enz. en onder eenheid verstaan we niet meer zozeer één kerk maar een onderlinge waardering voor elkaars eigenheid. Bovendien strekt het verlangen naar eenwording zich niet alleen uit naar de soorten christenen maar ook naar de oecumene met andere religies en godsdiensten. Gelukkig is er in de theologie steeds minder wantrouwen in elkaars denkwereld en worden er daarbij nieuwe wegen gevonden Er is bij voorbeeld in katholieke kringen (mede door het Tweede Vaticaans Concilie) steeds meer erkenning van Luther gekomen: hij wilde geen nieuw soort kerk maar een grondig vernieuwde kerk.
Wittem
Elk jaar koop ik een aantal jaarkalendertjes uit Wittem om uit te delen aan belangstellenden. Ze worden daar geproduceerd door het klooster van de Redemptoristen die er tevens een prima boekwinkel exploiteren. Ik ben er menigmaal geweest, ook omdat een van mijn voorgangers, de Hoornse deken-pastoor Van der Meer, er begraven ligt in hun grafkelder. Achter op het kalenderblaadje van 9 januari stond iets over hun geschiedenis. In 1722 liet een rijke Duitse rijksgraaf zijn kasteel daar vervangen door een kerk met klooster om het protestantisme tegen te houden…Hij stierf in Wenen maar had bepaald dat zijn hart moest worden begraven in Wittem. De koperen bus is nog te zien achter een traliehekje in de grafkelder. Zou er nog een Redemptorist voor hem bidden?
Woning?
Met extra belangstelling heb ik van de week het NHD gelezen: de pastoriewoning van Onderdijk staat weer te koop. Dat is niet de eerste keer, want zelf ben ik indertijd even kandidaat-koper geweest. Toen de laatste pastoor het pand had verlaten, stond ik voor mijn pensioen. Mijn ouders leefden nog en wilden hun huis aan mij overdragen. Maar even ontstond het idee om de pastorie te kopen, dan zou ik er met hen kunnen wonen en de parochie van dienst zijn. Ik kende het huis: ik was assistent geweest bij pastoor Van Sante en pastoor Geels (zie een van mijn scripties op deze site). Toevallig kwam in die jaren ook de pastorie van de Engelbewaarderskerk in Hoorn-Noord te koop: ik woonde daar al en in de tuin kon een (bejaarden)woning worden bijgebouwd. De beslissing was: Hoorn. We hebben het pand ‘Margriet’ genoemd omdat ons ouderlijk huis in Onderdijk zo heette. Toen mijn vader gestorven was, heeft mijn moeder nog menigmaal in Hoorn gelogeerd.
Wat een verschil met tegenwoordig: betaalbare huizen waren toen nog volop in de aanbieding! Maar het pastoorshuis van Onderdijk zal ik nooit vergeten!
Hoevinudie?
Denk aleer gij doende zijt en doende denk dan nog…
(G. Gezelle volgens meester Morsch)
