Mevr. Hergarden overleden
Afgelopen dinsdag ging ik naar een bespreking over de kerkdiensten in Avondlicht. Ook mevrouw Hergarden-Jonker zou daar verschijnen, want die heeft jarenlang de organisatie daarvan met grote verantwoordelijkheid gedragen. Tot mijn verbazing was ze niet aanwezig. Toen we poolshoogte gingen nemen, werd ze dood op bed aangetroffen. Wat een schok! Ze was de laatste tijd wel wat achteruit gegaan (82 jaar!), maar met Kerst was ze nog volop in touw. Komende maandag is haar uitvaart in onze voormalige Engelbewaarderskerk, waar ze jarenlang -met haar zonen- voor de misdienaars en akolieten heeft gezorgd. Ik herinner me menig misdienaarsreisje onder haar leiding. Zij ruste in vrede!
Kast
Precies een maand geleden (17 dec.) vertelde ik u over de bijzondere kast die in ons Westerzaaltje is geplaatst. Hij wordt algemeen mooi en interessant gevonden: ik zal er misschien nog wel eens een foto van hier op deze site zetten. Maar bij nader inzien blijk ik me nogal vergist te hebben in het bericht van toen. Het zijn geen heiligenbeelden die er in verwerkt zijn en er staat geen Latijnse bijbeltekst op maar een tekst van Seneca (epistula IX): Si tu vis amari, ama! (als ge bemind wilt worden, bemin dan zelf!). De vier beelden slaan op de liefdevolle zorg voor kinderen: de ene man is geen bedelaar maar een jonge vader die uit zijn eetkom het kind te eten geeft, de andere man is een soort grootvader die een doek heeft gekocht om het kind mooi te kleden, de ene vrouw is een jonge moeder die het kind op schoot draagt en koestert en de andere vrouw is een deftige onderwijzeres die uit haar boek het kind onderwijst. Alles prachtig uitgehouwen uit mooi zwaar hout en rijkelijk versierd met gotische motieven. Het zaaltje blijkt heel geschikt te zijn om het geheel goed tot zijn recht te laten komen. We zijn er heel blij mee.
Scripties op deze site
Tot mijn vreugde krijg ik de laatste tijd nogal eens reacties (meestal per mail) op de scripties die ik in de loop der jaren op deze site heb gezet. Een ervan kwam van twee medische studenten die voor hun algemene ontwikkeling wat Vaderlandse Geschiedenis moesten bestuderen en terechtkwamen bij mijn scriptie over de Geuzenliederen rondom Bossu. Een tweede, zeer welkome mail kwam van de dochter van mijn vroegere hoogleraar Caron die mijn studie over de penneprobeersels rondom Hebban olla vogala (de zgn. oudste ‘Nederlandse’ zinnetjes) had gelezen en me dankbaar was dat ik haar vader in dat verband zo in ere had gehouden. Binnenkort komt mijn verhaal over de pastorie van Onderdijk uit in ” ’t Magazointje ” (en daarna op deze site) en ik kreeg nu al, nota bene uit Canada, van een oud-Onderdijker een waarderende reactie daarop. Die had kennelijk via zijn zus (die in de redactie zit) voorinzage gehad. Ook mijn bijzondere verhaal over de muziek op Nova Zembla bij de overwinteraars in Het Behouden Huis vindt bij de lezers ervan veel belangstelling: ik mag er aanstaande maandag een korte lezing over houden bij de Probusclub in Wognum. Zo blijf ik aardig aan de gang!
Deo Vacare
Afgelopen woensdag was ik weer als inleider aan de (jaarlijkse) beurt bij de mannenbezinningsgroep Deo Vacare in Heerhugowaard De Noord. Die komt regelmatig bij elkaar om te zingen, te praten, te luisteren en te discussiëren over een geestelijk thema. Dit jaar: toekomstverwachting. Wat komt er van de wereld terecht? Niemand weet daar natuurlijk het fijne van -ik zeker niet!- maar daardoor kun je des te vrijer je eigen gevoel, verwachting of droom daarover vormen. Iedereen was er en deed mee. De meesten waren wel positief over de (uiteindelijke) toekomst, maar vonden het toch beter om mee te gaan met degene die de woorden ‘spannend’ en ‘spanning’ gebruikte. Dat een crisis altijd tijdelijk is, kreeg ook veel instemming.
Moderne Devotie
Gisteravond was er in de Hoornse bibliotheek een lezing over De Moderne Devotie. Dat ging uit van Oud Hoorn, waar ik graag lid van ben. De inleidster was Lorraine Décombe van Museum Rijswijk die heel bijzondere afbeeldingen vertoonde. Niet zozeer van de Moderne Devotie in het algemeen (daar bleek ze niet zo goed in thuis) maar van de vooral door kloosterzusters en begijnen beoefende Navolging van Christus’ lijden en passie. Hoe dichterbij de menselijkheid van Jezus, hoe liever. Op het exotische af. Ik vond de geprojecteerde illustraties beter dan de gesproken tekst, maar heb me niet verveeld.
Hoevinudie?
Wie wat bewaart, die heeft wat! In 1986 kocht ik de door Hans Warren samengestelde Meulenhoffs dagkalender Nederlandse Poëzie. Ik twijfelde of ik elke dag het gelezen gedicht zou afscheuren en weggooien. Maar omdat een gedicht soms met één keer lezen nog niet tot je doordringt, besloot ik de blaadjes niet te verwijderen maar om te draaien zodat ik ze zou kunnen herlezen. Wat te doen aan het eind van het jaar? Bewaren in de kelder, je weet nooit! Kortgeleden vond ik het ding terug: alles zat er nog aan. En wat denkt u? De data van dit jaar kloppen precies met die van 1986! Nu ligt er dus op mijn bureau een gedichtenkalender voor elke dag. Vandaag staat er: vrijdag 17 januari: Gerrit Krol (nu pas overleden!): IJsbaan ‘Het Noorden’. Het gedicht begint met: ‘k Zie haar daar staan, die zwarte meid met haar lachje, hoe zij wat in de rondte rijdt… En even verder: Haar rondjes trekt zij met een ander recht… enz. Dus: bij gebrek aan ijspret buiten: een gedicht!
