Dante
Er is een nieuwe biografie van Dante uitgekomen! Geschreven door Alessandro Barbero, vertaald door Etta Maris. In de recensie die ik las in Trouw, werd ze ‘voorbeeldig’ genoemd: ‘met een rijkdom aan details en met nieuwe inzichten’. In onze literaire leesgroep die Dantes naam draagt, zullen we er zeker met belangstelling kennis van nemen. We lezen de Divina Comedia op het ogenblik voor de tweede keer in de fantastische vertaling van Cialona-Verstegen. Op biografie-gebied doet zich tot onze verrassing een doorbraak voor uit de vooringenomenheid van de vroegere geestelijke verzuilingswereld naar een op grondig bronnenonderzoek steunende openheid. Zoals bij de onlangs verschenen prachtige biografie van Erasmus. Een goudmijn!
Lezing
Afgelopen maandag mocht ik voor de Probusclub in Wognum een inleiding houden over ‘De ontwikkeling van de godsdienstigheid in Hoorn in de loop der eeuwen’. Ik had me naar mijn idee goed voorbereid en kreeg van de aanwezigen een zeer aandachtig en meeleven gehoor. Het ging deze keer niet over de kerkgebouwen of de soorten kerkdenominaties maar over de inwendige geloofsbeleving van de Horinezen (en van ons?) voorzover we daarvan nog iets kunnen achterhalen. Dus over wat er zich bij hen van binnen afspeelde. Hoe was hun religieus bewustzijn echt? Ik zal de tekst van mijn verhaal en de denkvragen die daarbij hoorden -uiteraard nog eens extra geredigeerd- waarschijnlijk binnenkort op deze site ook voor u beschikbaar stellen en ik hoop dat u erin geïnteresseerd bent. Waren zij heel anders dan wij?
Genezen!
Uit het voorgaande kunt u wel opmaken dat het met mijn gezondheid weer prima in orde is. Ik ben zeer dankbaar dat ik na de afschuwelijke pijnperiode in rug en rechterbeen -gelukkig geen corona!- geopereerd werd en nu weer volop mee kan doen, omdat alle pijn is verholpen. Mijn ervaringen in het Hoornse Dijkzichtziekenhuis zijn wat betreft opvang en verzorging heel positief geweest. Dat mag ook wel eens gezegd en geschreven worden! Hierbij.
Fruit?
Uit mijn vroegste jeugd herinner ik me dat het op ons dorp een soort gewoonte was dat mensen die een druivenkas hadden, in de septembermaand een mooie tros druiven in teder papier en keurige doos lieten bezorgen bij iemand die ziek was (geweest). ‘Ja, fruit geneest!’ zei mijn moeder, wier opa in de Purmer een boomgaard had en wijzelf in de Bangert een oom en tante. Laat ik nu van de week van een Zwaagse familie een prachtige druiventros bezorgd krijgen als een soort gelukwens bij mijn genezing! Met de groeten van moeder natuur. Oude tradities zijn soms zo gek nog niet!
Hoevinudie?
Misschien is het u wel eens opgevallen: in onze tuin is aan de muur van ons pand een beeld(je) bevestigd van een vrouw die allerlei bloemen heeft geplukt en in haar voorschoot meedraagt naar haar woning. Laat onze Danteclub zowaar op onze laatstgehouden bijeenkomst de volgende terzine uit Purgatorio (canto 28, de verzen 40-42) tegenkomen:
Een vrouw die in haar eentje liep te zingen
en bloem na bloem koos uit de weelde die
de weide kleurde waar haar voeten gingen.
Dank u wel, grote Dante!
