Boodschappen – Poëzie – Rintje – Energieplafond – Hoevinudie?

Boodschappen
Inderdaad, ik merk het: de boodschappen zijn duurder geworden. Omdat ik een hekel heb aan boodschappen doen -aan winkelen in het algemeen- ga ik maar één keer in de week naar de supermarkt en ben ik er intussen achter gekomen dat ik vóór de Oekraïne-crisis meestal rond de tachtig en nu boven de honderd euro besteed heb. Kaas, wijn, koffie en (carpaccio)vlees zijn het duurst, misschien omdat dat een soort luxe-producten zijn zonder dewelke je niet van de honger of dorst omkomt. Toch sta ik elke keer weer blij verbaasd als ik thuis alles op zijn plaats zet: wat heb ik eigenlijk veel kunnen binnenhalen voort zo’n bedrag waardoor ik niet in de schulden zal komen. Zou het inderdaad zo zijn dat in Nederland niemand in de armoe komt door de gewone boodschappen maar vooral door allerlei andere, duurdere uitgaven?

Poëzie
Poëzie Elke dag lees ik een gedicht. Daarvoor gebruik ik meestal een poëziekalender van een paar jaar terug, omdat -zo heb ik vroeger geleerd en aan mijn leerlingen voorgehouden- echte poëzie in wezen niet verouderen kan. De vormgeving wel, maar de inhoud -als die trefzeker is- niet. Het probleem daarbij is wel dat niet-goede ‘dichtkunst’ (‘knoeiwerk’) soms niet veroudert en ten onrechte niet in de prullenmand verdwijnt omdat de buitenkant, bijvoorbeeld het rijm, of de populaire gedachtegang, nogal wat lezers blijft aanspreken. Het geheim van een waardevol gedicht zit er binnen in. Je moet het vinden.

Rintje
Wat passieve sportbelangstelling betreft ben ik de laatste tijd nogal veranderd. Van schaatsen naar voetbal. Misschien hangt het samen met de seizoenwisseling en draai ik in de komende wintertijd wel weer bij. Het kan ook door het afscheid van Irene en Sven en de opkomst van Louis, Frenkie, Memphis en de voetbalmeiden, maar het Nederlands Elftal dat naar Qatar gaat, doet me meer dan wat er in Thialf gebeurt. Wel speelt mijn geweten nogal op als ik in de krant lees wat er aan het voetbalwereldkampioenschap voorafgaat aan uitbuiting en slavernij van de bouwvakkers van de accommodaties. Tot nu toe zit ik meer op de lijn van Studio Sport om daar wat overheen te denken, maar het kan zijn dat ik in de komende weken toch nog tot bekering kom. Dat zou betekenen dat ik terugkeer naar de kring van Rintje, de gouden greep van de Schaatsbond, zeker als die ondanks de klimaatcrisis voor een Elfstedentocht zou zorgen. We zullen zien.

Energieplafond
Ik had mijn truien al uit de kast gehaald en mijn thermostaat vermanend toegesproken. Maar gelukkig kan ik de winter met vertrouwen tegemoet zien, nu de herfst ons al genadig is en deskundigen beweren dat strenge winters uit de tijd zijn geraakt. Bovendien belooft de regering dat er een ‘energieplafond’ (nog niet in Van Dale!) wordt aangebracht, wat hopelijk ook invloed heeft op de prijs van benzine, want ik ben onlangs weer goedgekeurd om auto te rijden. Mijn lampen zijn bovendien al allemaal led-proof en er hoeven er ’s avonds ook niet zoveel van te branden als de televisie aanstaat. Bovendien hoor ik van deskundigen dat de computer, als die niet te ouderwets is, heel weinig energie verbruikt. Met enige spanning zie ik uit naar de concrete toezeggingen inzake de regeringsbeloften, want we zijn een tikje wantrouwig geworden sinds het toegezegde kwartje van Kok. Er is nu toch een andere regering? Of moet die nog komen?

Hoevinudie?
Naar aanleiding van dierendag een variatie op het ‘gedicht’(?) Artis van Ad Beenackers:

Oom:	Dit is een pinguïn!	Neefje:	Kan hij vissen?	Oom:	Nee.
	Dit is een leeuw!		Kan hij een zebra doden?		Nee.
	Dit is een oliphant!		Kan hij water opsporen?		Nee.
	Dit is een panda!		Kan hij paren?		Nee.
	Dit is een paling!		Kan hij kuit schieten?		Nee.
	Dit is een ijsvogel!		Kan hij wegvliegen?		Nee.
	Dit is een aap!		Kan hij een jong opvoeden?		Nee.
Oom:	Hoe vind je ze?	Neefje:	een soort dummy’s!