Bijbel van Jezus
Afgelopen zaterdag woonde ik in Utrecht een boeiende bijeenkomst bij in de Lutherse kerk aldaar. Er was een nogal speciaal gezelschap bijeen naar aanleiding van twee nieuwe publicaties op bijbelgebied: 1. de vertalingen door Pieter Oussoren (van de ‘Naardense Bijbel”) van de zgn. deutercanonieke en apocriefe bijbelboeken (o.a. Judith, Daniëls Susanna,Tobit, Makkabeeën, Pseudo-Matteüs, Magdalena, Judas en Thomas 2 de Israëliet) en 2. de eerste proeven van zijn weergave in het Nederlands van de Septuaginta-bijbel. Vooral deze laatste uitgave -waar hij nog maar een eerste voorbeeld van beschikbaar stelde- interesseert me. De Septuaginta is de bijbelvertaling (O.T.) in het Grieks die in de tijd van Jezus algemeen gebruikt werd, waarschijnlijk ook door Jezus zelf. Het Grieks was toen dé internationale taal -zoals tegenwoordig het Engels- in de door Alexander de Grote gehelleniseerde wereld waarin het leven van Jezus en de zijnen zich afspeelde. De latere Latijnse vertaling van Hieronymus, de Vulgata, die eeuwenlang standaard was in de R. K. Kerk (o.a. in de Gregoriaanse gezangen) is op de Septuaginta gebaseerd. Sinds kort is men er zich van bewust geworden dat zowel de Septuaginta als de Vulgata niet alleen vertalingen zijn maar ook bewerkingen. Dat komt door het wezenlijke verschil tussen het semitische Hebreeuws en het westerse Grieks en Latijn, maar ook door de verschillende denkwerelden vanwaaruit de overzetters de teksten lazen. Het gaat daarbij niet om ‘goed’ of ‘fout’ maar om een eigen benadering en bewerking van de vertalers. Oussoren drukt beide in ‘gebruikstalen’, maar dan nagebootst in het Nederlands (dus ‘op z’n Hebreeuws’ en ‘op z ’n Septuagints’), naast elkaar af en kwam tot verrassende ontdekkingen. B.v. dat het Nieuwe Testament soms het Oude Testament niet uit de Hebreeuwse grondtekst maar uit de toen dominante Septuagint citeert en daarmee meedoet aan de vergriekste weergave van de grondtekst.
Parkeervergunning
Onze buurt valt net niet onder het gedeelte van Hoorn waar vrij geparkeerd mag worden. Om bij huis te parkeren hebben we dus een ontheffingsvergunning nodig. Laat ik nu van de week een net briefje van de parkeerwacht onder mijn ruitenwisser vinden waarin ik vriendelijk gewaarschuwd werd dat de vergunning die ik onder mijn autoruit had, verouderd was? En ja hoor, de oude van vorig jaar zat er nog in en de nieuwe van 2017 was nergens te bekennen. Ik heb overal gezocht, in de auto en in huis, maar nergens de nieuwe. Misschien niet ontvangen, misschien weggewaaid, misschien gestolen, misschien…. Ik naar het stadhuis, afdeling vergunningen. De oude had ik mee. Ik dacht: dat wordt wachten en soebatten. Maar nee hoor: ik werd keurig te woord gestaan en binnen de kortst mogelijke tijd had ik gratis een vervangend exemplaar voor 2017 in handen. Ik bedoel maar: niet achter alle loketten stuit men op vervelende of onvriendelijke bureaucratie.
(H)adrianus VI
Zoals u misschien gezien heeft heb ik indertijd op deze site een scriptie geplaatst over de enige Nederlandse paus (H)adrianus de Zesde. (Die H wilde hij er zelf niet bij hebben -deed die te veel denken aan keizer Hadrianus?- maar het boek van de classicist Burmannus dat ik in mijn scripte bespreek, gebruikt hem nadrukkelijk.) Nu is er eindelijk een nieuwe biografie verschenen waarin de nieuwste, wetenschappelijk gecontroleerde wetenswaardigheden over deze eigenaardige paus zijn verwerkt. Prima leesbaar geschreven door Twan Geurts. Hij maakte gebruik van het degelijke en uitgebreide materiaal dat dr. Peter Nissen indertijd verzamelde om in zijn al vóór 2005 beloofde boek te verwerken. Maar daar is jammergenoeg niets van terecht gekomen en nu heeft Geurts het kennelijk ter beschikking gekregen. Ik heb het boek bijna uit en denk dat het alle andere Adrianus-biografieën overbodig maakt: het bevat zo goed als alle relevante gegevens en die worden in een prettige journalistieke stijl gepresenteerd. Hulde!
Lente?
Vandaag is het hier de eerste dag van deze week dat ik geen sneeuw meer zie in mijn tuin. En meteen trap ik als ik de tuin in loop, op beginnende omhooggeklommen sneeuwklokjes. Zou de winter al voorbij zijn? Weer zonder Elfstedentocht, weer zonder toertochten op de schaats binnen de Westfriese Omringdijk. Maar goed: de lente heeft ook iets: het wordt om mijn huis al drukker door (weergekeerde?) vogels en het gras lijkt al wat op kleur te komen.
Hoevinudie?
Kind: Mamma, wat is een boer?
Mamma: Dat is iemand die voor dieren zorgt.
Kind: Dus is een groenteboer geen boer.
Mamma: Nee, dat is een groenteman.
Kind: En een visboer?
Mamma: Welterusten!
