Naamfeest
Het is vandaag mijn naamfeest. Ik hoefde niet te tracteren want bij de koffie was er nog een andere Gerrit die bovendien echt jarig was en die royaal uitpakte. Toen ik er vroeger achterkwam dat Gerardus Majella (1726-1755) een wat zielige redemptorist was geweest, wilde ik mijn naam veranderen en Gerrit heten. Net als de opa naar wie ik vernoemd was en die volgens de verhalen -hij stierf in het trouwjaar van mijn ouders- een leuke vent was geweest. Maar op het seminarie gingen ze met een naamsverandering niet mee en ook mijn familie vond zoiets aanstellerij. Nu ik mijn puberteitsjaren zo goed als achter me heb, vind ik die Gerardus toch wel weer sympathiek. Hij heeft in elk geval wat van zijn korte leven gemaakt: hij heeft ‘de mensen niet verlaten’.
Negentig!
Komende zondag viert mijn enige nog in (dit) leven zijnde tante haar negentigste verjaardag. Ze is nog zo gezond en levenslustig dat ze een voorbeeld is voor ons allen. Want je kunt er zelf ook heel wat -niet alles, natuurlijk- aan doen.
Adèle
Soms -niet vaak- wint een televisieprogramma het van een bioscoopfilm of een toneelvoorstelling. Die ervaring had ik toen ik van de week eigenlijk naar de film wilde maar wegens een natte neus niet ging en dus maar voor de tv ging zitten. Daarop was het interviewprogramma over Adèle Bloemendaal te zien. Wat een wonderlijk en eigenaardig mens is dat! En hoe schokkend te beseffen dat ze na dit interview niet meer kan praten en lopen door de zoveelste beroerte! Ik las op mijn historische kalender dat ze ook politiek bewust en radicaal was. Toen de Centrumpartij in 1983 nogal wat aanhang kreeg in Almere en er twee zetels haalde in de nieuwe gemeenteraad, weigerde ze daar verder nog op te treden. Goed zó, Adèle!
Heer
Loop ik gisteren (tussen haakjes: niet: gister; zoals plotseling, niet plots) in Schagen een kapperszaak binnen waar op dat moment alleen dames behandeld werden. Ik vroeg: ‘Knipt u hier ook heren?’ Zegt een van de kapsters hoopvol: ‘Nog niet’. Ik had er de hele verdere dag een goed humeur van. Ze had ook kunnen zeggen: ‘Ja, maar die zijn er niet’.
Foto
Hoe vin-u mijn nieuwe zelfportret op de Home-pagina van deze website? Gelukkig niet zo oud uitgevallen als de pasfoto -zonder bril, dat wel- op de biografiepagina die daarna volgt! Het was de bedoeling een redelijk gelukkig mens te vertonen die een beetje leraar-achtig mocht overkomen. Op de voorgrond een glas wijn (én een glas water!), op de achtergond Amsterdam CS. Een ongestreken overhemd komt wat jeugdiger over!
Hoevinudie?
Wat is een gedicht maken toch makkelijk! Maar je moet er maar opkomen! Gezellle zegt: het is geen kunst, het is een gunst! Ik kreeg vandaag van mijn Poëziekalender -ik ben een kalenderfreak!- het volgende, volgens mij échte, gedicht mee (van een zekere Simon Knepper):
Huisdichter
Het gieren van de najaarsstorm
doet ieders hart verstijven.
‘Wat hoor ik?’ vraag ik voor de vorm,
‘Het gieren van de najaarsstorm!’
roept men. Ik glimlach, om -conform
de regels- neer te schrijven:
‘Het gieren van de najaarsstorm
doet ieders hart verstijven.’
