Dante-avond
Onder elkaar zijn we nog stevig bezig geweest met de evaluatie van onze Hoorns Dante-avond. Het bleek dat we het doel van het thema niet scherp hadden gesteld en -achteraf- als volgt zouden willen geformuleerd hebben: ‘Wat leeft er in onszelf aan hemel en hel?’. En dat dan aan de hand van Dante en Dan Brown. We vermoedden dat er wel enige behoefte is ontstaan aan (een) vervolgavond(en) voor kleinere kring. Die gaan we na de vakantietijd opzetten. Maar dan met het toegespitste thema.
4 mei
Elk jaar loop ik vol overtuiging mee met de Stille Tocht. Meestal in Hoorn. Eén keer in Westwoud, één keer in Blokker (waar ik zelf(s) mocht spreken). Dit jaar in Amsterdam bij het Nationale Monument. Alles verliep keurig. Het bekroonde gedicht kwam goed over en de korte speech van de burgemeester ook; “Het wil maar geen ‘geschiedenis’ worden”. De indrukwekkende beschouwing van Jan Terlouw las ik later in de krant want ik stond op het Rokin en was dus niet in De Nieuwe Kerk. Het was en blijft een avond om niet te vergeten.
Geloof
Vorige week las ik in de krant een interview met Jos van Veldhoven. Hij vertelde: ‘Ik geloof niet want ik denk zelf na’. Daar heb ik nog een tijdje over nagedacht en mezelf afgevraagd hoe dat bij mij zit. Laat ik nou van jongsaf geleerd hebben om zelf goed na te denken over wat ik geloof! Mijn conclusie is: Tussen hem en mij ligt een zee van misverstanden.
Cosi fan tutte
Zondag was ik -voorafgaand aan de 4 mei-herdenking- in het Tuchinski-theater bij de filmweergave van Mozarts ‘Cosi fan Tutte’ uit de Metropolitan Operahouse van New York. Drie uur, maar die vlogen om. Geweldig!! Alles! Décors, topsolisten (die tegenwoordig ook topacteurs zijn!), orkest o.l.v. James Levine, interviews, libretto, verhaal, moraal: tien plus plus tien plus. Mozart en Da Ponte, dat is Bach en Shakespeare bij elkaar.
Hoevinudie?
Leraar maatschappijleer: ‘Kennis is macht!’. Pietje: ‘Nee, meneer, ‘Kennissén is macht!’.
