Karen Armstrong
Ik was tot nu toe niet zo aan haar toegekomen, maar mijn collega’s-dominees lieten soms merken dat ik haar niet zou moeten missen. Vanmorgen was ze op Buitenhof: Karen Armstrong, groot religiedeskundige. Kijk daar heb je wat aan als het over Parijs en Verviers gaat. Fundamentalistische bekeerlingen en extreme saeculieren kregen er allebei van langs. En dat zo goed onderbouwd en geformuleerd! Het serieus nemen van religie, waar ze toe oproept, heeft volgens haar meer met de behoefte aan zingeving dan met al of niet (godsdienstgebonden) gelovig zijn te maken. Ik vond wat ze zei woord voor woord doordacht en duidelijk gepresenteerd en ga haar boeken lezen.
Mahler-Gatti
Afgelopen donderdag liet de echte Gatti zich kennen in Het Concertgebouw. Al wordt hij pas per september 2016 officieel de vaste dirigent van het Koninklijk Concertgebouworkest, hij breekt nu al door. Vooral met Mahler. De negende en zesde symphonie werden onlangs nog wat voorzichtig neergezet, nu brak hij los in de derde. Eerst precies -maar gedreven- getrouw aan de partituur, maar bij het laatste deel volledig door Mahler meegesleept en opgenomen in het grote geheim. Wat mogen we veel verwachten!
Schoonmaak?
‘Na Driekoningen verlaten de papen hun woningen’ was vroeger een gevleugeld woord in clericale kringen. Er werd mee bedoeld dat geestelijken vaak een korte uitrustvakantie elders hielden na de drukte van de kersttijd. Bij mij gaat het dit jaar anders. Al langere tijd vond ik dat mijn kleren- en boekenkasten nodig weer eens moesten worden opgeruimd en dus moesten mijn slaap-, bad- en woonkamer er aan geloven. Ik ben zodoende al vroeg in een soort schoonmaakwoede vervallen en ben nu in de laatste fase. Alle dagen wat en elke avond met een gevoel van trots uitrusten bij de tv. Soms denk ik dat ik een ander vak had moeten kiezen: mantelzorger of zoiets.
Guus Kuyer
Bij Wim Brands was vandaag Guus Kuyer. Ik kreeg onlangs van een kennis die wist dat ik iets met de Bijbel heb, zijn ‘bewerking’ van het eerste bijbelboek cadeau en beloofde het te zullen lezen. Maar eerlijk gezegd ben ik er niet positief door geraakt. Ook vanmorgen vond ik zijn bijbelbenadering ronduit oppervlakkig. Hij gebruikt de tekst om er zijn eigen verhalen van te maken en mist daardoor een dimensie waar het nu juist om gaat bij dit geheimzinnige boek. In onze Hebreeuwsgroep zijn we daar nu juist naar op zoek door de grondtaal op dit punt te onderzoeken en te bevragen. Kortom: Kuyer is de zoveelste die -net als vroeger de schrijvers van ‘Bijbelse Geschiedenis’-boeken- een eigen verhaal kwijt wil en daarbij gebruik maakt van bijbelse verhalen. In literair heel mooie verteltaal, dat wel.
Hoevinudie?
Deze keer heb ik er twee:
– Na de toestanden in Parijs vroeg een middelbare school-leerling die Feyennoord-fan was, aan burgemeester Aboutaleb: Mogen we nog wel zingen ‘Geen woorden maar daden?’.
– Joop Schouten, Westfriesliefhebber, vertelde over zijn buurman Seimen, dat die bij het perenplukken van een tamelijk hoge ladder afgekukeld was en tussen de afgevallen peren was terechtgekomen. En weet je wat Soimen zaai? ‘Ik was zeker roip!”.
